ผมขอนำบทความที่น่าสนใจ และถือว่าเป็นเรื่องที่ใหม่ เป็นเรื่องทาง รังสีชีววิทยา ที่อาศัยการศึกษาทางห้องปฏิบัติการ
และจะนำไปสู่การศึกษาทางคลินิก ซึ่งต้องศึกษาต่อเนื่อง อันเป็นอีกความหวัง ที่จะเพิ่มความปลอดภัยจากโรคมะเร็งในอนาคต การศึกษานี้รายงานใน Clinical Cancer Research 2017; 23:1242-1249 และมีการนำเสนอในการประชุม ESTRO 2017
เป็นที่ทราบกันดีว่า การรักษามะเร็งปากมดลูก จะได้ผลดีจากการรักษามาตรฐาน ด้วยการฉายรังสี และยาเคมีบำบัด แต่เนื่องจากการตรวจพบมักจะช้า ส่วนใหญ่จะอยู่ในระยะที่
2,3 ดังนั้น การกระจาย
และการกลับเป็นใหม่ของโรคก็ยังพบได้มาก ซึ่งเป็นปัญหาที่สำคัญในการรักษามะเร็งชนิดนี้ การค้นหาแนวทางการรักษาใหม่ๆ เพื่อลดการดื้อต่อการรักษาและการกระจายของโรค จึงยังคงดำเนินอย่างต่อเนี่อง
หนึ่งในกระบวนการที่มีการศึกษานั้นคือ CXCL12 Chemokine Pathway (เป็นกระบวนหนึ่ง ในระดับชีวโมเลกุลที่มีการสร้างเซลล์ ) CXCR4 (CXCL12 Receptor) ที่สูงขึ้นในมะเร็งปากมดลูก เกิดจากการติดเชื้อ HPV โดยร่วมกับภาวะขาดออกซิเจน เป็นโปรตีน Chemokine ที่มีบทบาทสำคัญใน Angiogenesis (การสร้างหลอดเลือดใหม่) ซึ่งมีความสัมพันธ์กับการแพร่กระจายของเนื้องอก
Plerixafor เป็นยาที่ขัดขวาง เป็น CXCR4 Inhibitor จึงถูกพิจารณานำเข้าร่วมรักษา เพื่อขัดขวางกระบวนการสร้างหลอดเลือดใหม่
ซึ่งจะนำอาหารเข้าสู่เซลล์มะเร็ง และนำเซลล์มะเร็งกระจายไปสู่ที่อื่นๆ
การศึกษานี้ จึงเป็นการศึกษาในการเพิ่มการตอบสนองต่อการรักษา และลดการกระจายของโรค โดยให้ Plerixafor (CXCR4 Inhibitor) ร่วมกับรังสีรักษาในมะเร็งปากมดลูก พบว่าการตอบสนองสูงขึ้น
การกระจายลดลง โดยผลข้างเคียงและความเป็นพิษที่ไม่สูงขึ้น ผู้วิจัยชี้ว่าควรจะได้มีการศึกษาต่อ
ในระดับคลินิค ต่อไป
อนึ่งยานี้
ได้ผ่านการรับรองของ FDA เพื่อใช้ในโรค มะเร็งทางโลหิตวิทยา เช่น NHL และ MM แล้วครับ
แนวทางนี้ อาจจะยังไม่เป็นมาตรฐานในวันนี้
แต่เชื่อว่าการศึกษาต่อเนื่องอาจจะมีคำตอบที่เป็นประโยชน์
ต่อผู้ป่วยมะเร็งปากมดลูกได้ในอนาคต โดยเฉพาะกลุ่มผู้ป่วยที่มีปัญหาโรคไต ไม่สามารถใช้ยากลุ่ม
Cisplatin ที่เป็นมาตรฐานในเวลานี้ครับ
เอกสารอ้างอิง
Plerixafor
Improves Primary Tumor Response and Reduces Metastases in Cervical Cancer
Treated with Radio-Chemotherapy
Naz
Chaudary, Melania Pintilie, Salomeh Jelveh, Patricia Lindsay, Richard P. Hill
and Michael Milosevic . Clin Cancer Res; 23(5); 1242–9
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น